Może to się wydać truizmem, ale wobec śmierci wszyscy są równi. Osoby z wiosek, mniejszych i większych miast, w końcu z wielkich metropolii - nikt nie zdoła przed śmiercią się uchronić. Najprawdopodobniej jednak zanim sam zejdzie z tego świata - przyjdzie mu zmierzyć się z przygotowaniem uroczystości pogrzebowych kogoś bliskiego.

Nie ma chyba nikogo, kto by w swojej torbie czy torebce nie miał terminarza. Czy tradycyjny, czy elektroniczny -pomaga on nie tylko w zapamiętywaniu i porządkowaniu spraw do zrobienia, ale także jest swego rodzaju znakiem dla patrzących z boku, że ta osoba jest dobrze zorganizowana.

Trudno spotkać kogoś, kto bez pewnego drżenia serca myśli o swojej własnej śmierci i o tym, co będzie potem. Odsuwa się takie refleksje na bliżej nieokreśloną przyszłość zakładając, że jakoś to się ułoży. Ostatecznie zaś, że to, co stanie się po naszej śmierci, nie będzie już naszym zmartwieniem... To myślenie jest, owszem, dość realistyczne, ale i w pewien sposób egoistyczne. Bowiem osoby, na barkach których spocznie obowiązek organizacji naszego pogrzebu, będą musiały zmierzyć się z pytaniem: pochówek tradycyjny czy kremacja?